7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 van het nieuwe voorzitterschap over van de Vlaamse specialist Marc Moens. Geconfronteerd met de vraag naar de uitdagingen tijdens zijn driejarige ambtstermijn, ziet dokter Lemye er minstens zes. Een eerste probleem is de aftakeling van het akkoordensysteem. Door de jaren heen werd het speelveld voor artsen en ziekenfondsen steeds kleiner. Lemye verwijst onder meer naar de fundamentele `hervorming Moureaux'. Daardoor werden tariefakkoorden ook budgetakkoorden. Op straffe van correctiemaatregelen mag het volume prestaties niet langer een bepaald budget overschrijden. Vandaag de dag stelt Lemye vast dat de minister zelfs tussenkomt in lopende akkoorden, met als doel de prestaties te reduceren of te schrappen zonder wettelijke basis. Hij wijst ook op de economische crisis die inhakt op het budget voor gezondheidszorg, op de defederalisering die geld en energie kost en tot conflicten zal leiden. Andere uitdagingen zijn de syndicale verkiezingen in 2014 en de vooropgestelde veranderingen zoals de verplichte sociale derde betaler, de all-in-forfaitarisering in de ziekenhuizen enz. Lemye is van oordeel dat de "parlementsverkiezingen het land in het avontuur en het onbekende dreigen te storten". Allemaal goede redenen voor artsen, aldus de Bvas-voorzitter, om zich te verenigen en te mobiliseren, zodat ze samen de toekomst tegemoet kunnen gaan en ten dienste van de patiënt hun idealen hoog in het vaandel kunnen dragen. herzien: een bedreiging? Vlaanderen in Gent stelde de denktank Itinera een nieuw systeem van ziekenhuisfinanciering voor. De uitwerking van dit kers- verse model gebeurde in samenwerking met het Centrum voor Ziekenhuis- en Verplegingswetenschappen van de KU Leuven en de vakgroep Maatschappe- lijke Gezondheidskunde van de UGent. De auteurs van dit model zijn Pieter Van Herck, Walter Sermeus en Lieven Annemans. Met hun concept willen ze enerzijds de goede elementen van het huidige vergoedingsmodel behouden, en anderzijds het model hervormen waar nodig, dit in het belang van de pa- tiënt. Concreet gebeurt dit via een vaste vergoeding in combinatie met een variabele financiering van gerechtvaardigde kosten. Het ondervangen van de neveneffecten is mogelijk door een werkelijk prestatiegericht vergoedingsdeel uit te dokteren op basis van de gemeten kwaliteit. Itinera is van oordeel dat een aangepast financieel ziekenhuiskader `dringend' is. Tegelijk wijst men op een verborgen agenda van zowel voor- als tegenstanders van verandering, wat uiteraard negatief is voor de patiënt en tevens de mogelijkheid om snel te her- vormen blokkeert. De auteurs stellen vast dat sommigen veranderingen als een bedreiging beschouwen en anderen dit als een `verzuchting' bekijken. "De beste manier om met veranderingen om te gaan is echter door ze zelf te realiseren", zo luidt het. 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 kunnen hun bufferfunctie niet meer aan van onze ziekenhuizen. Een zeer groot deel daarvan, volgens studies 30 tot 40%, wordt vervolgens ook effectief opgenomen. "Daar wringt het schoentje", zegt dokter Jan Stroobants, voorzitter van de Belgische vereniging van spoedartsen Becep (Belgian College of Emergency Physicians). "Want de doorstroming naar de andere diensten verloopt allesbehalve vlot. Het gevolg is dat de spoedgevallen met enorme problemen kampen. Patiënten wachten uren alvorens er een ziekenhuisbed vrij komt. Daardoor doet zich op de spoed een enorme `overcrowding' voor. De urgentiediensten kunnen hun bufferfunctie ten opzichte van de andere ziekenhuisdiensten niet meer aan." Patiënten weigeren kan uiteraard niet. Sterker nog, spoedgevallen is de enige ziekenhuisdienst die bij wet verplicht is elke patiënt die binnenkomt te verzorgen. "Wij mogen niet `neen' zeggen", dixit Jan Stroobants, zelf diensthoofd spoedgevallen in het Middelheimziekenhuis (Ziekenhuisnetwerk Antwerpen). De moeizame doorstroming heeft te maken met de structurele onderfinanciering van de ziekenhuizen en de opgelegde besparingen. Ziekenhuizen moeten nog steeds bedden afbouwen. "En uiteraard trachten ze de resterende bedden zo optimaal mogelijk te bezetten. Dat is de essentie van het probleem. Een optimale bezetting staat haaks op een onzekere aanvoer van patiënten vanuit de spoed. Bij geplande opnames weet het ziekenhuis daarentegen precies hoeveel dagen een bed bezet is en wanneer er een nieuwe patiënt binnenkomt. Dat is veel zekerder en efficiënter dan rekening te moeten houden met `een mogelijke bezetting' met patiënten afkomstig van de urgentiediensten." 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 slachtoffers. |