ki hekimler meslekteki duyarliliin nasil artirilacaina ilikin önemli sorular
ortaya atmilardi: tip eitimi görenlere ve salik çalianlarina daha empatik
olmalari öretilebilir mi ve öretilebilirse bu nasil yapilabilir? Açikçasi, hasta
bakiminin iyiletirilmesine ilikin ailmasi zor içsel ve disal engeller mevcut-
tur, bunlar içinde u örtülü gerçek te bulunur: doktorlarin hastalari siklikla
öyle ya da böyle "daha aai" olarak gördükleri gerçei. Kendilerine olan gü-
veni artirmak ve hastalii yenmek için bir çok doktor kendilerini hastalardan
uzaklatirmi ve hastalarla daha az özdelemilerdi. Yine de bu hekimler dok-
torluk uygulamalarini az çok deitirmilerdi. Yakin zamanlarda, doktorlarin
daha iyi hale nasil getirilecei sorusu ilgi çekmeye baladi (1). Ancak buradaki
doktorlar bazi ilave yöntemler de önermi, anlattiklari samimi öyküler zaten
"iyi" olan hekimin nasil daha iyi yapilabileceine dair anlayi getirmilerdi.
Kendileri hastalariyla ilikilerini tekrar deerlendirerek deiime uratmilar-
di: tetkik ve tedaviye yaklaim, tedavi sorunlari, tedaviye uyumsuzluk, hasta
bakiminin tibbi olmayan yanlari ve ölümle ya da dier tabu konularla ilgili
iletiim. Potansiyel olarak da olsa hastalik bir hekimi bezdirip dü kirikliina
uratabilir, burada sonuçta ortaya çikan durum bu deildi. Aslinda, bir çou
bunu görev bilerek gelecein salik çalianlarinin daha iyi eitilmesini istiyor-
lardi. Acilarina ramen bu doktorlar dierlerini aydinlatmak ve onlara ilham
vermek istiyorlardi.
ni, hastalarin siklikla karilatii gibi sik sik rahatsiz edilmelerini, karilarina
zorluklar çikarilmasini ve kendilerini güçsüz hissettirilmesini ve aailanmala-
rini önermiti. Eleanor kiinin kendi vücudu ve yaamina ilikin erkini elin-
den alan ve onu bilinmeyenle yüzletiren bu tür bir deneyimin tip örencileri
ile asistanlari dönüüme uratabileceini anlatmiti.