sorunlarin daha fazla farkina varmilardi. Yakinmalari hastanelerin fiziksel ya-
pisindan bürokrasilerine kadar deien bir yelpaze içindeydi. Bu kurumlarin
hengame boyutlari ve karmaik yapilari, neden olduklari külfetin ve estetik
görünümlerinin ötesindeydi. Uç noktada bazilari eksiklikleri daha büyük bir
krizin belirtileri olarak görmekteydi: sistem bir bütün olarak "parçalanmak-
taydi." Bu kusurlarin hastalara kari var olan kurumsal önyargiyi yansittiini ve
hastalara faydali olmak için tasarlanan kurumlar açisindan hastalarin "çok da
önemli olmadii"ni düündüren mesajlar ilettiini de görmülerdi. Bu organi-
zasyonel baarisizliklar hastalia bali olarak gelien aailanmayi bozunmayi
körükleyerek yüksek psiik bedellere mal oluyordu.
yordu:
odaya yerletirilmitim. O gece hava souktu, beni koyacaklari baka
bir yerleri olmadiini söylediler. öyle düündüm: penceredeki açiklii
bir çaraf veya havluyla ört! Kötü bir gece geçirdim. Aptalca saatlerde
aptalca yemekler... ama sistem böyleydi.
mali sorunlar çainda kurumlar yalnizca küçük holuklari deil, en temel ge-
reklilikleri bile öncelikle deersiz olarak görmekteydi. Miyokard infarktüsü
geçirmi neonatolog olan Herb öyle demiti:
di, siradan ve konforsuzdu. Duvarda bir karaböcek dolaiyordu. Kate-
ter laboratuvari kalabalik ve souktu. Bu tip merkezinin yanina imdi
belki de tek bir hastayi tedavi etmeyecek olan yeni bir kanser aratirma
binasi dikiliyor. Hasta tedavisine daha loransal olarak az para gidiyor.