een combinatie van verstrooiingsartefac-
ten en het onregelmatige luchtoppervlak
(Figuren 7 en 8). Dat resulteert in een
beeld dat verschilt van het spiegelartefact
dat wordt gegenereerd door de zeer gladde
en gelijkmatige interface bij een pneumo-
thorax (Figuur 9). Op technisch vlak en in
tegenstelling tot wat er gebeurt bij een
pleura-uitstorting, moet de radioloog de
gain
digde lijn van elk luchtoppervlak dat de
ultratonenbundel ontmoet, ongeacht de
onderliggende anatomische structuur).
aan toevoegen dat, aangezien een dergelijke
echografie doorgaans wordt uitgevoerd bij
vermoeden van een matige pneumothorax
vooraan, de radioloog moet proberen de
grens van de pleuraloslating aan te tonen
door de twee types interface in eenzelfde
beeld vast te leggen. Zo kan hij enerzijds
anderzijds een zekerheidsdiagnose stellen,
wat ook interessant is voor radiologen in
opleiding (Figuur 10).
blijft noodzakelijk om een eventuele ver-
plaatsing van het mediastinum te evalueren
bij vermoeden van inhalatie van een vreemd
lichaam. Maar in minder acute gevallen
(vermoeden van postoperatieve parese of
paralyse van de nervus phrenicus) kan de
beweeglijkheid van het diafragma preciezer
worden geëvalueerd met een echografie.
Door middel van M-mode-echografie
kunnen de bewegingen van het diafragma
grafisch worden weergegeven, wat de arts
meer zegt dan louter de subjectieve indruk
van de radioloog (Figuur 11: normale be-
wegingen van het diafragma). Figuur 12 is
een echografisch beeld (M-mode) van een
paradoxale beweging.
tig zijn bij het evalueren van onder meer
thoracale verdichtingen.
niet-invasief onderzoek dat snel kan worden
aangevraagd en uitgevoerd.
1.
techniques, and imaging findings. Radiol Clin North Am
2011;49(5):825-46. doi:10.1016/j.rcl.2011.06.008.
Pediatr Radiol 2011;41 Suppl 2:555-61.
num excluded). Eur Radiol 2008;18(2):390-9.
the chest: clinical uses and applications. Radiographics 2002;
22(1):e1.
nagement of pleural disease. Curr Opin Pulm Med 2003;
9(4):282-90.