(inductie, amplificatie en instandhouding
of resolutie).
Prof. Eizirik wijst erop dat de proliferatie-
capaciteiten van bètacellen heel beperkt
van bètacellen om bijvoorbeeld een virale
infectie te bestrijden, zouden dus een soort
van compensatie kunnen vormen voor die
zwakheid en maken deel uit van hun overle-
vingsstrategie en hun strategie om de insuli-
probleem bij 99,5% van de mensen, maar
0,5% overreageert en/of slaagt er niet in om
de geïnduceerde ontstekingsverschijnselen
het hoofd te bieden en ontwikkelt DT1. Bij
die mensen stellen we vast dat de dialoog
tussen de bètacellen en het immuunsysteem
op hol slaat.
wijzen overigens uit dat ongeveer 70% van de
kinderen met meerdere auto-antilichamen
gericht tegen de bètacellen, later DT1 ont-
wikkelt, meestal binnen een tijdspanne van
5 tot 10 jaar. En daar kunnen we niets aan
doen, toch niet op een aanvaardbare manier
(de bijwerkingen van de huidige immunomo-
dulerende behandelingen zijn erger dan de
nadelen en ongemakken van DT1).
van de apoptose
kaart van de mitochondriale signalisatie
en de wisselwerking ervan (`dialoog') met
lichaamseigen patronen (PRR, voor
Pattern Recognition Receptors)
door exogene liganden (dsRNA
van virale oorsprong, andere
liganden...) of endogene liganden
(nucleïnezuren van afstervende
cellen) (?)
immuunreactie kan genereren of de insulinaire integriteit
kan herstellen)
een chronische auto-immuunrespons
- Verdere afsterving van bètacellen
- Onderdrukking van de proliferatie
OF
- Stimulatie van de proliferatie van