verklaren valt
the SAfety and Pharmacokinetics of OraL DabIGatran Etexilate in
Patients after Heart Valve ReplacemenT) (4) die werden voorgesteld
door prof. Frans Van de Werf (KU Leuven) tonen aan dat er geen
aanwijzingen zijn om warfarine te vervangen door dabigatran bij
klepchirurgie: het is minder efficiënt en zorgt voor meer bloedingen.
Dat was voldoende om deze studie stop te zetten. Prof. Van de Werf
ziet verschillende hypothesen voor deze `mislukking': "zelfs als het
niet onmogelijk is dat deze resultaten per toeval bereikt werden, lijkt
de belangrijkste oorzaak veeleer het actieniveau van dabigratan op de
coagulatiecascade te zijn. Die laatste reageert enkel op de Xa-factor,
terwijl warfarine eveneens reageert op de factoren VIIa, WIIIa, IXa en
de weefselfactor, wat het toelaat te reageren op de contactfactoren,
wat eigen is aan de aanwezigheid van een vreemd lichaam zoals
vervangende hartkleppen. Is dat het geval dat moet men dezelfde
negatieve resultaten terugvinden bij de andere anti-Xa."
heart valves. Hot Line I: Late Breaking Trials on Thrombosis, 1 september 2013.
bij aspiratie van de trombus voor de
plaatsing van een stent
(n = 7.244), een groter aantal patiënten dan alle voorgaande
studies samen. TASTE baseerde zich op het Scandinavische
register SCAAR om een gerandomiseerde prospectieve studie
uit te voeren naar het belang van aspiratie van de trombus voor
het plaatsen van een stent. De globale mortaliteit na dertig
dagen was vergelijkbaar in beide groepen (2,8% bij aspiratie
tegenover 3% zonder aspiratie, HR = 0,94, p = 0,63). "Nu
moeten de resultaten op langere termijn nog bestudeerd worden
alvorens deze praktijk, die steunde op de positieve resultaten
van TAPAS, begraven wordt", besluiten de auteurs.
op de website van de NEJM.
myocardial infarction. ESC 2013. Hot Line I: Late Breaking Trials on
Thrombosis, 1 september 2013.
menselijke hand...
cardio-pulmonaire reanimatie wordt beperkt door
de vermoeidheid en de handigheid van de uitvoerder,
wat leidde tot de ontwikkeling van apparaten voor
mechanische compressie. Een daarvan, luisterend naar
de naam LUCAS, werd uitgetest bij 2.589 patiënten
in zes Europese centra, zonder dat het resultaat
voor de patiënt wijzigde. Een manuele compressie
werd uitgevoerd vanaf de vaststelling van een
hartstilstand, waarna de patiënten ad random in twee
groepen werden onderverdeeld: manuele compressie
(n = 1.289) of mechanische defibrillatie tijdens het
manoeuvre (n = 1.300) met 23,7% succes na vier uur
tegenover 23,6% in de controlegroep.
controlled trial designed to evaluate the efficacy and
safety of LUCAS concept for resuscitation of OHCA.
ESC 2013. Hot Line II - Late Breaking Trials on Intervention
and devices.
een auto-immuunziekte
na jaar toe. In België lijden naar schatting
meer dan 600.000 mensen aan diabetes,
waarvan 85% aan diabetes type 2. De snelle
stijging van de prevalentie van diabetes type
1, vooral bij de jongere generaties, wijst
op een toename van de omgevingsdruk bij
personen met een genetische aanleg voor
de ziekte (geëvalueerd in de studie TEDDY,
die momenteel nog loopt: http://teddy.epi.
usf.edu).
De disfunctie en afsterving van de bètacel-
len in de pancreas die ook een afname van
hun massa impliceert zijn een centrale
gebeurtenis in de pathogenese van diabetes.
Als diabetes type 1 zich installeert, worden
de bètacellen van de eilandjes van Langer-
hans vernietigd via een complex mecha-
nisme dat nog niet volledig is opgehelderd,
waarbij zowel het immuunsysteem als de
apoptose de geprogrammeerde celdood
van de bètacellen betrokken is. Tot voor
kort gingen we ervan uit dat de bètacellen
`inerte slachtoffers' van het immuunsys-
teem waren.
Eizirik en zijn team van het Laboratorium
voor Experimentele Geneeskunde van de
ULB weten we dat er een `dialoog' is tus-
sen de bètacellen en de immuuncellen.
Deze dialoog lokt de ontsteking van de
eilandjes van Langerhans (insulitis) uit
en versterkt ze. Daarnaast brengt hij de
werking van bepaalde genen
tieve rol spelen in de processen die leiden
tot hun overleving of hun afsterving, heeft
Prof. Eizirik de gangbare ideeën op zijn kop
gezet.
die wordt uitgereikt aan onderzoekers die
zich bezighouden met de bètacellen.
van ontsteking
draagt de ontsteking van
de eilandjes bij aan het
progressieve verlies van
bètacellen. Meer specifiek
dragen de mediatoren van
de ontsteking bij aan het
op gang brengen en het
versterken van een auto-im-
muunreactie gericht tegen
de bètacellen en in latere
en het onderhouden van de
insulitis. Zo kan de ontste-
bètacellen, de langdurige onderdrukking
van de bètafunctie, de inhibitie (of stimu-
latie) van de regeneratie van de bètacellen
en de insulineresistentie. Die verschillende
effecten kunnen zich voordoen in verschil-
lende fasen van het natuurlijke verloop van
diabetes en kunnen worden beïnvloed door
de genetische achtergrond van de patiënt
en door interacties met de omgeving.
vanLangerhansvernietigdviaeencomplexmechanismewaarinhetim-
Eizirikenzijnteambrachteen`dialoog'aanhetlichttussendebètacellenen
deimmuuncellen.Diedialoogmoduleertdeontstekingvandeeilandjesvan
Langerhansenhetopgangkomenvandeapoptosevandebètacellendoor
activeringvandewerkingvanbepaaldegenen.Ditonderzoeksuggereertdui-
delijkdatbètacellenactiefdeelnemenaanhun`lot'endusnietdepassieve
slachtofferszijndiewedachten...