De overleving is na percutane aortaklep-
vervanging significant beter dan met de
medische behandeling. Bij de hoogrisi-
copatiënten is er geen resultaatsverschil
tussen percutane aortaklepvervanging en
een operatie.
Bij patiënten met ernstige aortastenose,
moet het meten van de flow deel uitma-
ken van de evaluatie in het therapeutische
beslissingsproces.
achteruitgang
de beste test om de functionele achteruit-
gang te voorspellen bij patiënten van 70 jaar
of ouder die een percutane aortaklepver-
vanging hebben ondergaan (14).
cutane aortaklepvervanging hebben onder-
gaan wordt het slachtoffer van een CVA:
2,7% in de eerste 24 uur en 2,4% tussen D
1 en D 30 (15). De verplaatsing van de klep
is een voorspellende factor van acuut CVA.
Voorkamerfibrillatie (VKF) wordt geasso-
cieerd met een verhoogde kans op subacuut
CVA, terwijl chronische VKF voorspellend is
voor latere CVA's. Er moet dus bijzondere
ritme van patiënten bij wie een percutane
aortaklep werd ingeplant.
Van Mieghem en zijn medewerkers onder-
wierpen de resten die werden opgevangen
tijdens de procedure aan een histopatholo-
gisch onderzoek, waarbij ze vaststelden dat
in niet minder dan 75% van de procedures
macroscopische resten aanwezig zijn (16).
Deze resten zijn samengesteld uit fibrine,
versteend amorf materiaal en bindweef-
sel afkomstig van de natieve klep. Percu-
tane aortaklepvervanging is dus potentieel
emboligeen.
opereerbare patiënten of patiënten met een
hoog operatierisico baat hebben bij percu-
tane aortaklepvervanging. De procedure zou
ook interessant zijn voor patiënten met een
laag of matig risico, maar de beslissing mag
uiteraard pas worden genomen na interdis-
ciplinair overleg (17). Een gerandomiseerde
studie zou dit moeten bevestigen.
waarvan de vorm van patiënt tot patiënt
erg verschilt. De classificatie van de ver-
interessant, het laat ook toe om de kans op
CVA beter te beoordelen bij patiënten met
een hartafwijking en voorkamerfibrillatie.
Di Biase en zijn medewerkers stelden vast
dat een morfologie van het type `Chicken
Wing' wordt geassocieerd met een kleinere
kans op een embolisch event (18).
van het hartoor nuttig is bij patiënten met
voorkamerfibrillatie en een hoog risico,
waarbij orale anticoagulatie gecontra-
indiceerd is (19). Geen enkele van deze
percutane technieken werd echter geëva-
lueerd ten opzichte van de nieuwe anti-
coagulantia.
deling van mitralisregurgitatie met Mitra-
Clip met een operatie. De gegevens na 4
jaar tonen geen significant verschil aan in
overlijden en symptomatische verbete-
ring tussen beide behandelingen (20). Het
percentage regurgitaties die herhaalde
procedures vergen is echter hoger bij de
percutane behandeling.
1.
[Epub ahead of print]
van wezenlijk belang om te bepalen welke behandeling optimaal is voor
oudere, kwetsbare patiënten met een stenose met een lage flow of van wie
ook de nieren zijn aangetast.
methodes om het te kwantificeren worden nog onderzocht.
worden ingeplant.